? wracam ?

litery
słowa

i
i
i

oczekuję
przyśpieszam
częstotliwość myśli

litery
słowa

i
i

toczę się
umysłem
toczy mnie mój
syzyf

tracę
stanowisko
operatora moich
widzeń

wiersz najlepszy ze stworzonych, niczym nosorożec wśród istnień

wiek XXI, człowiek renesansu

mój mózg

mój parujący

moja parówka

parująca parówka

nie ma pary

drugiej parującej parówki mózgowej

sam się poci

nawet pod prysznicem

się gotuje

na twardo

wielkie jajo głowy

odmóżdżam się zatem

na chińską zupkę

makaron parówkowy

parujący gotujący

i teraz

mam wielki wybór

obojętnie

ten błądzący bez celu powietrzny szybowiec kurzu za bardzo przypomina

wzrok

tych co na odwykach od myślenia leczą umysły i ciała

w katedrach w świątyniach ławkach

nie mam nawet snów nie czekam na światło

zamknęłam się w geniuszu mojej małości bez powietrza

stanę się właścicielem tego okruszka wirującego

w bezlitosnym powiewie zimnego dymu papierosa

będę miała coś swojego

dobrze wiem że to zniknie i zgrzytania zębów i wszystkiego

i nocne mary płaczliwe również staną się wtedy moim udziałem

ale będę miała świadomość

i krzyczy i krzyczy

jest we mnie
jakiś niepokój
coś szepcze
że wkrótce stanę
naga przed bramami nieba

jest we mnie
taki niepokój
który krzyczy że
mój spadochron
któregoś razu
nie zadziała
gdy rzucę się w przepaść

jest we mnie
niepokój
nie mam go przed oczami
gdy się nudzę
nie widzę go
gdy zasypiam

jest gdzieś
niepokój
on ciągle
szepcze
ciągle szepcze
i krzyczy
i krzyczy

ja, ja, ja!

myśli moje 

jak pijawki

ślepe

w kanałach krwi

*

dziś mam cztery głowy

pierwsza ja

jest aktorem wielkim

monolog mój

słucha

widownia pusta

druga ja

to monarcha

miłościwie panujący

kotu śpiącemu na parapecie

choć może odwrotnie

jestem poddanym

nielitościwie myślącym

trzecia ja

to potężny dąb

uszyty z

chmur i promieni ciężkich

a korzenie swoje

wyczyszczę

takie brudne i niepomalowane

czwarta ja

to statysta

grający pierwszoplanowy

cień

swojego 

imienia

nie znam

*

na moim karku

usiadło stworzenie okrągłe

o czterech twarzach

choć nie chciałam

to poznałam 

zobaczyłam go

wewnątrz lustra

let me die in peace

lament niczyj lament do nikogo

dedykowane wam

którzy się z mymi słowami 

nie utożsamiacie

wszyscy jesteście

tacy sami

wasze twarze

obrzydliwe

tak samo nijakie

bez żadnego wyrazu

bezwładna masa

ziemistych barw tandety

wszyscy jesteście

bezwiedni

brzydcy

tacy obrzydliwi

popatrz na siebie

w lustro

popatrz na siebie

w swoje nic

wyglądasz jak

wyblakłe słońce

jak

gnijące drzewo

jak

nieskażone duszą

chińskie zabawki

wy wszyscy jesteście

jak jesienny deszcz

mgliście szarzy

wy wszyscy

jak jesienny deszcz

upadniecie

wsiąkniecie w ziemię

niczyją

mgła

mroźne łzy deszczu
kładą się
na ulicach
poślubionych niegdyś
latu

czy niebo nie jest
bezludną wyspą?

chłodne czarne cienie
na oknach
oknach na szary świat
odbijają się w
szerokich źrenicach
wcale nie zdziwionych

czy niebo nie mogłoby być
bezludną wyspą?

wszyscy zdajecie się być
cichymi falami oceanów
bezpiecznie bezczynnie
rozbijającymi się
o wydmy światów
podczas gdy ja jestem po prostu
mgłą

niebo
ono powinno być bezludną wyspą

statki ze słoniami na zimnych morzach

***


dobrze jest mi
być
bezkresem

tak patrzeć
tak widzieć
nic

we mnie
bezkresnej
fale uczuć
rozbijają się
o brzegi

we mnie
bezkresnej
krzyczą mewy
gdy już czas
by śnić

we mnie
wiatr huczy
z całych sił
ciągle
niespokojnie

a na końcu
tego bezkresu
rośnie trawa
na suchym piasku

bez korzeni
zielona
podlewana
słonymi łzami mórz

dobrze jest mi
być
na krawędziach
bezkresu

dobrze jest mi
być
bezkresem

pieśń paranoika

eviva l'arte

nigdy nie życz mi

snów spokojnych

niech zawsze będę

ponad morzem szarości

targajcie mną

wichry samotności

depczcie mnie

boskie demony natchnienia

ja sama

wybrała śmierć swoją

pokochałam nim poznałam

jej cieniste kroki po mych zmysłach

muzo ma!

ofiarę z mych dłoni co tworzą

składam ci na ołtarzach

przyjmij mnie

wypal mą duszę oczyszczoną

syzyfie błogosław

śmierć moja mnie samą

wybrała

pokochała

nim poznałam

jej cieniste kroki po mej duszy

il. Przemysław Falarz

Wszystkie prawa  własności zastrzeżone.