obojętnie

ten błądzący bez celu powietrzny szybowiec kurzu za bardzo przypomina

wzrok

tych co na odwykach od myślenia leczą umysły i ciała

w katedrach w świątyniach ławkach

nie mam nawet snów nie czekam na światło

zamknęłam się w geniuszu mojej małości bez powietrza

stanę się właścicielem tego okruszka wirującego

w bezlitosnym powiewie zimnego dymu papierosa

będę miała coś swojego

dobrze wiem że to zniknie i zgrzytania zębów i wszystkiego

i nocne mary płaczliwe również staną się wtedy moim udziałem

ale będę miała świadomość