bezkres

bezkresną nocą

rozszerzam źrenice

oczu jak rwących potoków

podnoszę powieki z hukiem wielkim

wirującym tylko w mej głowie

by ujrzeć jeszcze bardziej

skrawek nieba

górujący nad falującymi wiatrem włosami

raj ma dzisiejszej nocy

kolor ciemnych jagód nakrapianych

gwiazdami gorejącymi żarem letniej północy

płocho uśmiecha się

jasne ognisko nieba

krzyczy perliście podmuchem drzew

że zatrzyma się na dłużej

nie napełni się światłością poranka

ciemną kurtyną otoczy twarz

bym nie widziała

już teraz tylko odbicie

jak z lustra

mówi

że jestem

naga

naga